جملات سازنده
تالیف : بنفشه ریاحی
آنچه باید هر انسانی به انسان دیگر ارزانی دارد عشق است و دیگر هیچ .
از گناه بیزار باش ، اما گناهکار را دوست داشته باش .
باور کنیم که همه یکی هستیم و رنج بشریت رنج خود ماست .
پیش از آن که مشکل بر ما نازل شود ، توان مقابله با آن به ما داده شده است .
تنها تنهایی کارآمد است که همراه باشد با پژوهیدن و کاویدن در خرد و دانش .
جرقه های کوچک دشمنی ، خیلی زود به شعله هایی بزرگ تبدیل می شوند . اگر جرقه ها را خاموش نکنید ، با آتش شعله ور مواجه خواهید شد .
چه زیباست هنگامی که در اوج نشاط و بی نیازی هستی ، دست به دعا برداری .
حقیقت انکارناپذیر است . بدخواهی ممکن است به آن حمله کند . ممکن است نادانی آن را به استهزا بگیرد . اما سرانجام حقیقت پایدار خواهد بود .
خداوند در اوقات خوش در وجدان ما زمزمه می کند ، اماهنگام دردها و سختی ها با صدای بلند سخن می گوید .
دست هایی که کمک می کنند ، مقدس ترند از لب هایی که دعا می کنند .
رسانه تنها می تواند پژواک ندای مردم باشد نه اینکه به مردم بگوید شما چه بگویید که خوشایند ما باشد .
زمانیکه دانش یک مرد برای موفقیت کافی است . ولی تقوای او کافی نیست . هر چه را که او ممکن است بدست آورد دوباره از دست خواهد داد .
سخن بدون پشتوانه ، یعنی گزاف گویی .
شور و هیجان داشته باش ، اما هرگز عقل و منطق را کنار مگذار .
صدها دوستی بدون یک دوست واقعی بی فایده است .
طریق خود را به خداوند بسپار و به او توکل کن که آن را انجام خواهد داد .
عمر شما از زمانی شروع می شود که اختیار سرنوشت خویش را در دست می گیرید .
غضب ، نا یناترین ، شدیدترین و زشت ترین ناصحان است .
فاش نکردن اسرار مردم دلیل کرامت و بلندی همت است .
قلبت را به کسی بسپار که قلب همه ی عالم برای او می تپد .
کتاب زندگی گذشتگان ، جان تاریک را روشنی می بخشد .
گذشت زمان آدمی را پیر نمی سازد، بلکه ترک آرمانها و کمال مطلوبهاست که ما را فرتوت و افتاده می کند .
لحظات شادی خدا را ستایش کن . لحظات سختی خدا را جستجو کن . لحظات آرامش خدا را مناجات کن . لحظات درد آور به خدا اعتماد کن .
من اگر در بهشت باشم ولی به من بگویند تو حق نداری جهنم را به این بهشت ترجیح بدهی از آن بهشت بیرون می روم .
ناراستی هایمان را بپذیریم چرا که بهانه آوردن ، دو چندان آنها را سنگین می کند .
وقتی انسان دوست واقعی دارد که خودش هم دوست واقعی باشد .
هر انسانی دو آموزنده دارد . یکی روزگار و دیگری آموزگار . اولی به بهای زندگی ات و دومی به بهای
زندگی اش .
یا چنان نمای که هستی یا چنان باش که می نمایی .
